به گزارش ثریا - ، کتاب «زندگی یک نهنگ قبل از خودکشی» نوشته فاضل ترکمن به چاپ سوم رسید. این کتاب اواخر خرداد ماه سال جاری در نشر ثالث منتشر شد.
«زندگی یک نهنگ قبل از خودکشی» روایت تلخ و گزنده‌ای از داستان یک نویسنده به نام «رضا کیاست» است که دوران اضمحلال روحی و روانی خود را می‌گذراند. کتاب شامل چهارده فصل است که با زبان محاوره نوشته شده است.
فاضل ترکمن پیشتر گفته بود که قصد دارد در فرصتی مناسب و بعد از بهبود شرایط دوران کرونا این نمایشنامه (تک‌گویی) را با کارگردانی خودش روی صحنه ببرد. نقاشی جلد کتاب کاری از علی خالق و گرافیک آن بر عهده مرتضی آذرخیل بوده است. کتاب در شمارگان ۷۷۰ نسخه، در ۶۲ صفحه و بهای ۴۰ هزار تومان در نشر ثالث تجدید چاپ شده است.
به‌همین مناسب محمد پروین، نویسنده در یادداشتی نگاهی به کتاب «زندگی یک نهنگ قبل از خودکشی» داشته است که در ادامه می‌خوانید:
«انگار فقط می‌شود مُرد…»
«از بی‌پولی فقط می‌شه مُرد.» این جمله پایانی اپیزود پنجم کتاب «زندگی یک نهنگ قبل از خودکشی» نوشته فاضل ترکمن است. بعد از خواندن این جمله آدم یاد این می‌افتد که از چه چیزهای دیگر می‌شود مُرد؟ یا از چه چیزهایی نمی‌شود مُرد. همه این حرف‌ها گفتنش شاید ساده باشد. زیست کردنش دنیای دیگری دارد. و این دیگری شاید خود را در آینه کسی دیگر بتوان دید. اما سخن از پیدا کردن و پیدا شدن است. واکاوی به جریان سیال درونی و زیست افکار و مواجهه شدن با کنش‌های محیطی. تاثیر آنها بر ربط مسیر زیست به بزنگاه‌های تاریخ‌های به خود. فاضل ترکمن با بیان این مسئله از جزئی‌ترین علت‌ها و معلول‌ها به چیدمان فرمیک زیست اجتماعی و تاثیر آن بر هر شخص و عکس‌العمل این کنش‌ها و بازگرداندن آن به جامعه بهره برده است. نگاهی که هر روز و هر روز دارد اتفاق می‌افتد اما از کنار آن نه به هوای سادگی بلکه از روی تمرکز نکردن و خستگی به علت شرایط جامعه و اجتماعی گذر می‌کنیم. کلید این بازگشت به خود از همان راه درونی می‌گذرد اما در طی این راه باید مُرد. خاصیت این راه همین است. مُردن هم نه؛ حذف فیزیکی و دست زدن به رادیکال‌ترین حرکت ممکن علیه زندگی یعنی خودکشی.
این مُردن یک روش سلوکانه است. طی طریقی که در این کتاب به معنای استعاره‌ای از آن استفاده شده است. یعنی هر جایی که صحبت از خودکشی می‌شود قصد به منظور اصلی نیست. در هر جا اشاره به منطق و چیز دیگری دارد. این راه سلوکانه و ارجاع به خود به مثابه پله‌پله تا ملاقات خداست. هر قصد از پی منظوری دیگر. هر منظوری از پی مقصدی دیگر و درنهایت گذر کردن. تمام این حرف‌ها و انتهای هر ماجرا و فکری که رخنه می‌کند سپس می‌شکفد همین است، گذر کردن. حتی در مواجهه با سارا. با عشقی که راوی با آن روبه‌رو شده است. همان گذر کردن است. می‌گذرد نه به توجه به بی‌توجهی یا از سر استیصال. گذر کردن به قصد مقصود است. خود راوی می‌داند باید سفرش را ادامه بدهد. باید زجر بکشد. برای آن مُردن بهایش را بدهد تا برسد به منزل دیگر. و در هر منزل روحش دچار رنجش‌هایی می‌شود که همان صیقل خوردن روح است. تا انتها که زلال شود. گوارا شود و از پی عملی چون شفافیت به جامعه بازگردد.
کتاب زندگی یک نهنگ قبل از خودکشی به دنبال آن واکاوی درونی است. حساب کتاب با خود و معلوم شدن این تکلیف با اجتماع و کلونی که در آن شروع به ارتباط می‌کند. و ما اینجا درگیر حدیث نفس نمی‌شویم. درگیر تک‌گویی نمی‌شویم. درگیر گفتگویی می‌شویم که شاید در نگاه اول به آن برسیم که راوی دارد با خودش برقرار می‌کند. اما هر چه پیشتر می‌رود مخاطب نیز وارد این گفتگو می‌شود. رضا کیاست از خودش می‌پرسد و خودش جواب می‌دهد و مخاطب می‌خواند و بعد مخاطب از خودش می‌پرسد و به رضا کیاست جواب می‌دهد. که اگر خودش گریبان‌گیر شود. که اگر خودش به این راه طی طریق بکند با چه چیزی مواجهه می‌شود و چه زنجیره‌ای را برای زیست خودش و جامعه اطرافش پدید می‌آورد. و باز این پدید آوردن به آن سلوک برمی‌گردد. کتاب زندگی یک نهنگ قبل از خودکشی نوشته فاضل ترکمن سراسر از این بازگشتن‌ها از منزل و مقصود است. و این بازگشت نه به معنای رجعت و ادامه همان زیست گذشته است بلکه بازگشتن به معنای دیگری است همان طور که هراکلیتوس عنوان می‌دارد «هیچکس نمی‌تواند در یک رودخانه دوبار گام بنهد.»
فاضل ترکمن نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار متولد ۱۳۶۷ و کارشناس ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی است که در حال حاضر دبیری کتاب‌های مستقل بخش ادبیات و هنر در نشر روزنه را برعهده دارد. از این نویسنده و منتقد ادبیات و سینما و تئاتر پیشتر کتاب‌های «دختری که اشک‌های مرا پاک می‌کرد»، «خواب آبی»، «هیچ عشقِ تازه‌ای جدید نیست»، «کیف پول من گرسنه است»، «وقتی دماغ پینوکیو توی سوراخ گوش من بود»، «یکی بیاید مرا لِهْ کند»، ««پولِ چراغِ جادو»، «سفر به قبرستان» و «حرف‌های گریه‌دار» منتشر شده است.
منبع : نشر ثالث